αναγόρευση
( θηλυκό ουσιαστικό – emër. gjin. fem.)
emërim
nominim
| ενικός | πληθυντικός | |
|---|---|---|
| ονομαστική | η αναγόρευση | οι αναγορεύσεις |
| γενική | της αναγόρευσης / αναγορεύσεως | των αναγορεύσεων |
| αιτιατική | την αναγόρευση | τις αναγορεύσεις |
| κλητική | αναγόρευση | αναγορεύσεις |
[cite]